Jemeppe is de bakermat van de Belgische chemische industrie, eind 19e eeuw stond hier al een fabriek van de Solvay-broers die onder andere natriumcarbonaat produceerde. Bij de elektrificatie kon deze fabriek uiteraard niet ontbreken. 30kV, 70kV, 150kV; deze fabriek heeft ze allemaal gekend. Het is de aansluiting van die laatste spanning die we hier in beeld zien. Deze lijn uit de richting Auvelais stamt uit de jaren '50 en is met bijzonder ijle masten gebouwd. Hier zien we hoekmast 4, ook deze is veel "doorzichtiger" dan zijn standaard collega's. De reden van deze grote openingen in het vakwerk hebben een duidelijke oorzaak: de mast bestaat niet uit latten of profielen, maar uit buizen. De buizen laten een ijlere mast toe, maar het is helaas een pak moeilijker te schilderen dan vlakke latten. Het zou mij ook niet verbazen moesten de buizen van binnenuit aan het roesten zijn. Deze zware corrosie van de masten nopen Elia ertoe deze lijn te gaan afbreken, een ondergrondse kabel zal ze vervangen. Wat verderop passeert de lijn Auvelais - Bois-de-Villers, die laatste historische post was lange tijd het einde van de hoogspanning, verderop zat enkel middenspanning die de Ardennen in liep. De 150kV aansluiting van Jemeppe vertrekt vandaag aan de post van Tergnée en bestaat deels uit de 150kV-oerlijn Rimière-Tergnée-Gouy-Ville-sur-Haine. Vroeger kruistte de aansluiting deze lijn gewoon (waarschijnlijk omdat Jemeppe toen nog volledig op 70kV bedreven werd) later was deze aansluiting echter een aftak op de oerlijn, ooit zelfs voorzien op twee draadstellen. Het tweede draadstel bleek niet nodig, dus de mast kon omgebouwd worden van 6 traverses naar 3. Hier zijn meerdere mogelijkheden: één kant weghalen en zo een vlagmast creëren, 2 links en één rechts weghalen en zo een soort driehoeksmast maken, desnoods de onderste 2 traverses weghalen. Maar Elia (of diens voorganger) koos echter voor een andere oplossing: bovenste traverse, één middentraverse en de masttop weggooien
