Zeebrugge, Eeklo, Antwerpen, Luik, ... er is allemaal veel te zien op hoogspanningsvlak, maar soms zoek ik het ook iets dichter bij huis. Deze reportage gaat over de omgeving van Leest, een deelgemeente van Mechelen
We beginnen bij mast 4 van de combilijn 150/70kV. Deze mast draagt vandaag 1 draadstel 70kV richting Tisselt en twee 150kV richting de lijn Verbrande Brug-Lint. Tot +- 2001 was het anders: toen was het meest linkse draadstel 150kV van de aftak, het middelste draadstel was de 70kV richting Tisselt en rechts hing een tweede 70kV draadstel van de lijn Mechelen-Muizen. Deze mast 4 was immers de splitsingsmast waar de lijn richting Muizen ooit afsplitste en verder liep langs het kanaal richting Muizen en verder langs Leuven tot Bressoux.
In 2001 was er echter nood aan een tweede 150/10kV transfo in Mechelen en was er dus geen plaats meer voor dit draadstel, de hele voeding naar Muizen werd dan maar ondergronds gestopt en de mooie oude lijn langs het kanaal afgebroken.
De hoek waarin mast 4 staat verraadt nog dat hij ooit iets anders deed dan enkel hoekmast spelen. De lijn richting Muizen splitste hier rechts af.
Op het gedeelte van de lijn tussen mast 4 en aftak Leest hing er dus tot 2001 één draadstel 70 kV en één 150kV, er moest een tweede 150kV bij komen. De vrije plek op de kattenkopmasten was aan de zuidkant, deze kant is de meest praktische kant om het 70kV-draadstel te hebben (het 70kV-veld in Mechelen zit daar net als de lijn naar Tisselt in Leest). De 150kV moest dus in het midden komen, een nieuw draadstel 70kV aan de zuidkant. Vermits de bestaande AMS-kabels geschikt waren moesten enkel de isolatoren van het voormalige 70kV-draadstel aangepast worden, dat is gebeurd door gewoon enkele schijven bij te hangen. Het kleurverschil is duidelijk.
Het nieuwe 70 kV-draadstel kreeg 70kV-isolatoren, maar de bretels zijn al ingehangen op de juiste afstand om 150kV-isolatoren toe te laten, ooit wordt dit draadstel immers ook omgezet naar 150kV.
Bij mast 13 in Leest verschoven de 2 oude draadstellen ooit van positie, waardoor hier rechts volledig nieuwe isolatoren te zien zijn.
Aftak Leest.
Mast 13A is een mooie vlagmast die in 2001 gebouwd is.
Mast 14 is dan weer een lelijk dikkertje dat het 70kV draadstel onder de 150kV-lijn door moet leiden.
De mast waarop de 150kV afgetakt wordt is mast 31 van mastrij EA207, deze mastrij draagt draadstellen 150-65 en 150-66.
De lijn Mechelen-Tisselt is mastrij IN322, zowel de grote kattekoppen als het kleine dikkertje behoren tot deze mastenrij.
Duidelijke klimbeveiliging op de masten.
De vlagmast in de zon.
Mechelen-Tisselt
Re: Mechelen-Tisselt
Het hele lijngedeelte Leest-Mechelen, met de kattenkoppen en een kort stukje met driehoeksmasten, kwam in de plek van de oorspronkelijke lijn Mechelen-Tisselt, dat op zijn beurt weer ooit deel was van de oerlijn Mechelen-Aalst. Uit ons nethistorietopic is gebleken dat deze lijn al in 1923 gebouwd is, daarmee maakt hij zeker kans om de oudste in gebruik zijnde hoogspanningslijn van België te zijn (helaas ontbreken we nog wat data uit het Luikse om hier echt zeker van te kunnen zijn).
Eind jaren '70 werd het duidelijk dat de centrale van Verbrande brug niet langer volcontinu Brussel van stroom ging voorzien, maar dat de basislast door de nieuwe kerncentrales ging overgenomen worden. Er was dus een stevige invoeding vanuit het 380kV-net nodig om de steenkoolcentrale regelmatig te kunnen stilleggen en een nieuwe verbinding werd gebouwd.
Deze werd parallel aan de 70kV-oerlijn gebouwd, dit zou minder landschapsvervuiling opleveren. Naast het feit dat hoogspanningslijnen eerder landschapsverrijking dan vervuiling zijn, ben ik niet overtuigd dat de 70kV iets verandert aan het uitzicht Vroeger werden halfankeringen veel vaker dan vandaag gebruik, overal waar er een spoorweg of andere hoog- of middenspanningslijn gekruist werd werden ze voorzien. In stokoude lijnen zie je ze dus zeer vaak opduiken. De oerlijntjes 70kV zijn gebouwd in een tijd dat er op het platteland nog niet veel obstakels in de hoogte waren. In de loop der tijden zijn die er wel gekomen (denk maar aan huizen, geëlektrificeerde spoorwegen, autosnelwegen,...). Een veelgebruikte manier om enkele meters vrije hoogte te winnen bestond erin de 2 draadstellen parallel te verbinden, maar niet links-rechts zoals gewoonlijk, maar door de onderste draden onder en midden te verbinden. Hierdoor kunnen de onderste draden bij op de middenste traverse en win je dus ongeveer de tussenafstand in vrije hoogte. Aan het einde van zo'n verhoogd stukje zit dan een mast waar de parallelle draden van onder-midden weer overgaan naar links-rechts, zoals hier te zien: Al is het in dit geval niet voor lang, 3 masten later komen ze alweer samen om over te gaan op de driehoeksmasten. Oermastjes 70kV, het blijven toch prachtexemplaartjes Deze lijn is echter met verkabeling bedreigd. Door enkele nieuwe KMO-zones rond het kanaal wordt de 70kV-post van Tisselt steeds zwaarder belast, deze 54mm²Cu-draden kunnen het toegenomen vermogen nog met moeite aan. Daarom wordt er van Malderen via Tisselt tot Leest een nieuwe 150kV-kabel in de grond gestopt om dit oude lijntje te vervangen.
De lijn uit 1923 zal zijn eeuwfeest net niet halen Met de komst van de 150kV in Mechelen werd tussen Leest en Mechelen het oerlijntje al vervangen door een draadstel op de kattenkoppen en driehoeksmasten. Deze zijn gebouwd met aluminium-kabels en kunnen de nodige 50MVA wel verzetten, dit gedeelte hoeft dus niet verkabeld te worden. Waar de lijn nu overgaat van één draadstel alu naar 2 parallel gekoppelde draadstelen koper komt er dus in de toekomst een transitiemast waar de kabel begint. De bestaande driehoeksmast zal hiervoor omgebouwd worden. De kabel zal geschikt zijn voor 150kV, zodat alles ooit omgeschakeld kan worden wanneer de 70kV in Mechelen verdwijnt, maar in eerste instantie wordt ie gewoon op 70kV bedreven. De overgang van een normale alu-geleider op de dunne koperen geleiders. De kabel zelf moet nog gelegd worden, de funderingen voor de eindmoffen zijn er al. Nog een zicht op de 150kV-ready lijn met driehoeksmasten richting Mechelen. Als afsluiter van deze reportage nog een verzameling van 3kV gelijkstroom en 70 en 380kV wisselstroom.
Heerlijke landschappen zijn dit
Eind jaren '70 werd het duidelijk dat de centrale van Verbrande brug niet langer volcontinu Brussel van stroom ging voorzien, maar dat de basislast door de nieuwe kerncentrales ging overgenomen worden. Er was dus een stevige invoeding vanuit het 380kV-net nodig om de steenkoolcentrale regelmatig te kunnen stilleggen en een nieuwe verbinding werd gebouwd.
Deze werd parallel aan de 70kV-oerlijn gebouwd, dit zou minder landschapsvervuiling opleveren. Naast het feit dat hoogspanningslijnen eerder landschapsverrijking dan vervuiling zijn, ben ik niet overtuigd dat de 70kV iets verandert aan het uitzicht Vroeger werden halfankeringen veel vaker dan vandaag gebruik, overal waar er een spoorweg of andere hoog- of middenspanningslijn gekruist werd werden ze voorzien. In stokoude lijnen zie je ze dus zeer vaak opduiken. De oerlijntjes 70kV zijn gebouwd in een tijd dat er op het platteland nog niet veel obstakels in de hoogte waren. In de loop der tijden zijn die er wel gekomen (denk maar aan huizen, geëlektrificeerde spoorwegen, autosnelwegen,...). Een veelgebruikte manier om enkele meters vrije hoogte te winnen bestond erin de 2 draadstellen parallel te verbinden, maar niet links-rechts zoals gewoonlijk, maar door de onderste draden onder en midden te verbinden. Hierdoor kunnen de onderste draden bij op de middenste traverse en win je dus ongeveer de tussenafstand in vrije hoogte. Aan het einde van zo'n verhoogd stukje zit dan een mast waar de parallelle draden van onder-midden weer overgaan naar links-rechts, zoals hier te zien: Al is het in dit geval niet voor lang, 3 masten later komen ze alweer samen om over te gaan op de driehoeksmasten. Oermastjes 70kV, het blijven toch prachtexemplaartjes Deze lijn is echter met verkabeling bedreigd. Door enkele nieuwe KMO-zones rond het kanaal wordt de 70kV-post van Tisselt steeds zwaarder belast, deze 54mm²Cu-draden kunnen het toegenomen vermogen nog met moeite aan. Daarom wordt er van Malderen via Tisselt tot Leest een nieuwe 150kV-kabel in de grond gestopt om dit oude lijntje te vervangen.
De lijn uit 1923 zal zijn eeuwfeest net niet halen Met de komst van de 150kV in Mechelen werd tussen Leest en Mechelen het oerlijntje al vervangen door een draadstel op de kattenkoppen en driehoeksmasten. Deze zijn gebouwd met aluminium-kabels en kunnen de nodige 50MVA wel verzetten, dit gedeelte hoeft dus niet verkabeld te worden. Waar de lijn nu overgaat van één draadstel alu naar 2 parallel gekoppelde draadstelen koper komt er dus in de toekomst een transitiemast waar de kabel begint. De bestaande driehoeksmast zal hiervoor omgebouwd worden. De kabel zal geschikt zijn voor 150kV, zodat alles ooit omgeschakeld kan worden wanneer de 70kV in Mechelen verdwijnt, maar in eerste instantie wordt ie gewoon op 70kV bedreven. De overgang van een normale alu-geleider op de dunne koperen geleiders. De kabel zelf moet nog gelegd worden, de funderingen voor de eindmoffen zijn er al. Nog een zicht op de 150kV-ready lijn met driehoeksmasten richting Mechelen. Als afsluiter van deze reportage nog een verzameling van 3kV gelijkstroom en 70 en 380kV wisselstroom.
Heerlijke landschappen zijn dit
Re: Mechelen-Tisselt
Wat een heerlijk net heeft België toch. Juist het gebrek aan Nederlandse rationalisering- en opruimwoede heeft voor een eeuw verknopingen gezorgd compleet met verborgen aanwijzingen over wat er was in het verleden, en wat er zal zijn in de toekomst. 380 kV over 150 kV over 70 kV, soms in dezelfde masten ingehangen. Verknopinkje nodig? Zet maar een dubbelvlag neer en dan halen we 'm er zo onderdoor.
Bij je mening over de aanblik van de 70 kV-oerlijnen kan ik alleen maar aansluiten. Zeker zijn die megagrote koppelnetmasten indrukwekkend, maar deze oude kleine lijntjes die gemoedelijk en weinig opvallend door de landschappen stappen vind ik misschien nog wel mooier.
Misschien klinkt het stom, maar ik weet na vele jaren nog steeds niet of dat komt door hun aanblik zelf of door de eindigheid van hun era.
Dan de manier om de vrije ruimte onder een parallelgeschakelde verbinding te verhogen. In mijn hoofd plopte direct een stemmetje op dat met een Vlaams accent zei 'allez, waarom denken ze toch altijd zo moeilijk bij de noorderburen?' Pers er wat doorverbindingen in en trek de onderste twee draden eentje op, want dan hoeft er geen meter draad door iets zwaarders vervangen te worden en ook en worden de traversen niet op eenzijdige trek belast. Wat me verbaast is dat de de traversen van twee U-profielen zonder trekschoren nog steeds voldoende sterk worden geacht om er een dubbel draadgewicht aan te hangen. Nu doet die 54 mm² koper natuurlijk niet zo heel veel gewicht en er hoeven ook geen isolators, bij, maar er ontstaat wel een dubbele windbelasting of een dubbel zo snelle toename van de krachten bij ijzel, plaksneeuw en af en toe wat geschud.
Blijkbaar zijn die oeroude knakkers ondanks hun fragiele uiterlijk zeker geen doetjes.
Eeuwig zonde, letterlijk, dat ze hun eeuwfeest in deze verbinding waarschijnlijk net niet gaan halen. Aan de andere kant moeten er nog heel wat meer oerlijnen zijn met leeftijden die dicht bij dit exemplaar liggen. De vraag is of het rationaliseringstempo van Elia in staat is om deze verbindingen sneller te vervangen of verwijderen dan het tempo waarin ze ooit zijn gebouwd. Het maakt tenslotte niet uit welk exemplaar het wordt, als er maar ééntje de honderd aantikt wordt het hier feest.
Bij je mening over de aanblik van de 70 kV-oerlijnen kan ik alleen maar aansluiten. Zeker zijn die megagrote koppelnetmasten indrukwekkend, maar deze oude kleine lijntjes die gemoedelijk en weinig opvallend door de landschappen stappen vind ik misschien nog wel mooier.
Misschien klinkt het stom, maar ik weet na vele jaren nog steeds niet of dat komt door hun aanblik zelf of door de eindigheid van hun era.
Dan de manier om de vrije ruimte onder een parallelgeschakelde verbinding te verhogen. In mijn hoofd plopte direct een stemmetje op dat met een Vlaams accent zei 'allez, waarom denken ze toch altijd zo moeilijk bij de noorderburen?' Pers er wat doorverbindingen in en trek de onderste twee draden eentje op, want dan hoeft er geen meter draad door iets zwaarders vervangen te worden en ook en worden de traversen niet op eenzijdige trek belast. Wat me verbaast is dat de de traversen van twee U-profielen zonder trekschoren nog steeds voldoende sterk worden geacht om er een dubbel draadgewicht aan te hangen. Nu doet die 54 mm² koper natuurlijk niet zo heel veel gewicht en er hoeven ook geen isolators, bij, maar er ontstaat wel een dubbele windbelasting of een dubbel zo snelle toename van de krachten bij ijzel, plaksneeuw en af en toe wat geschud.
Blijkbaar zijn die oeroude knakkers ondanks hun fragiele uiterlijk zeker geen doetjes.
Eeuwig zonde, letterlijk, dat ze hun eeuwfeest in deze verbinding waarschijnlijk net niet gaan halen. Aan de andere kant moeten er nog heel wat meer oerlijnen zijn met leeftijden die dicht bij dit exemplaar liggen. De vraag is of het rationaliseringstempo van Elia in staat is om deze verbindingen sneller te vervangen of verwijderen dan het tempo waarin ze ooit zijn gebouwd. Het maakt tenslotte niet uit welk exemplaar het wordt, als er maar ééntje de honderd aantikt wordt het hier feest.
Halfverankering is net als Volbeat: het kan altijd
Re: Mechelen-Tisselt
Wat ijzel en sneeuwbelasting op de traversen betreft is het volgens mij vrij simpel: die 54 mm² koper is al lang geknapt wanneer de traversen in de problemen zouden kunnen komen.Hans schreef: Wat me verbaast is dat de de traversen van twee U-profielen zonder trekschoren nog steeds voldoende sterk worden geacht om er een dubbel draadgewicht aan te hangen. Nu doet die 54 mm² koper natuurlijk niet zo heel veel gewicht en er hoeven ook geen isolators, bij, maar er ontstaat wel een dubbele windbelasting of een dubbel zo snelle toename van de krachten bij ijzel, plaksneeuw en af en toe wat geschud.
Blijkbaar zijn die oeroude knakkers ondanks hun fragiele uiterlijk zeker geen doetjes.
Op die oude lijntjes zie je regelmatig plaatsen waar in één draad een stukje aan elkaar gezet is. Dan weet je het wel.
Re: Mechelen-Tisselt
3 foto's van de nieuwe transitiemast nabij Leest.
Mast 18 is gebouwd in de jaren '60, toen de aftak op 150kV van de lijn Verbrande Brug-Lint richting Mechelen gebouwd werd. Deze 150kV-lijn werd met kattenkopmasten voor 3 draadstellen gebouwd waardoor de 70kV-lijn Mechelen-Malderen kon meeliften. Tussen de oude 70kV-lijn en het begin van de 150kV-aftak richting Mechelen werd een kort lijntje bestaande uit 5 driehoeksmasten gebouwd, deze mast 18 zorgde dan voor de overgang naar de oude lijn. Aan de ene kant van de mast hing dan ook één draadstel met Alac-geleiders, aan de andere kant 2 draadstellen kopergeleiders.
Vandaag is hier dus een opstijgpunt gebouwd, de nieuwe kabels komen hier boven de grond en worden aan met Alac-geleiders verbonden.
Op heel lange termijn is hier 150kV voorzien, de grondkabel kan deze hogere spanning al aan, de luchtlijn moet nog lichtjes verbouwd worden tot in Mechelen.
Mast 18 is gebouwd in de jaren '60, toen de aftak op 150kV van de lijn Verbrande Brug-Lint richting Mechelen gebouwd werd. Deze 150kV-lijn werd met kattenkopmasten voor 3 draadstellen gebouwd waardoor de 70kV-lijn Mechelen-Malderen kon meeliften. Tussen de oude 70kV-lijn en het begin van de 150kV-aftak richting Mechelen werd een kort lijntje bestaande uit 5 driehoeksmasten gebouwd, deze mast 18 zorgde dan voor de overgang naar de oude lijn. Aan de ene kant van de mast hing dan ook één draadstel met Alac-geleiders, aan de andere kant 2 draadstellen kopergeleiders.
Vandaag is hier dus een opstijgpunt gebouwd, de nieuwe kabels komen hier boven de grond en worden aan met Alac-geleiders verbonden.
Op heel lange termijn is hier 150kV voorzien, de grondkabel kan deze hogere spanning al aan, de luchtlijn moet nog lichtjes verbouwd worden tot in Mechelen.
- Bijlagen
-
- P_20210501_204230.jpg (243.94 KiB) 2408 keer bekeken
-
- P_20210501_204025.jpg (249.59 KiB) 2408 keer bekeken
-
- P_20210501_203918.jpg (394.51 KiB) 2408 keer bekeken