Luik
Re: Luik
We zijn juni, in Ans zijn de werken aan het 70kV-gedeelte bijna gedaan, nu is men volop aan de 150kV bezig. In Lixhe worden nu beide lijnen uit Herderen/Langerlo in het station binnengeleid, waardoor er geen rechtstreekse verbinding Awirs/Langerlo meer is. De lijn Lixhe-Awirs is volledig uitgeschakeld zodat in Ans een nieuwe mast gebouwd kan worden en de 150kV-post aangesloten kan geraken.
Mast 3 wordt nu een opstijgmast voor de lijn richting Lixhe. Dit was ooit de 3de mast in een lijnvak Ans-Vottem, de mastnummering op Awirs-Lixhe is altijd al en vreemde eend geweest, de lijn is immers in verschillende delen gebouwd en dat is aan de mastnummering te zien.
Voor de lijn richting Awirs/Gramme is een nieuwe eindmast gebouwd, 2B. Het houten beschermportiek staat nog over de weg onder de lijn richting Awirs. Van buitenaf ziet het 150kV-GIS er helemaal klaar uit, moet ook wel want Lixhe-Awirs kan niet eeuwig zonder stroom blijven zitten. Achteraan komen 3 transfos piepen: 2x 150/15 en 1x150/70. Een tweede 150/70 transfo is al gepland maar wordt later pas geïnstalleerd. Mast 31N van de gereactiveerde lijn richting Vottem wordt geschilderd, hoge masten in de buurt van snelwegen moeten immers voorzien zijn van de opvallende rood-wit schildering. Het bovenste gedeelte van de mast is al klaar, zo kan de spanning er al op terwijl er onderaan verder geschilderd wordt. Op de post zien we het: pantograafscheiders ingeschakeld dus we hebben spanning. Na 20 jaar wordt de oude lijn weer gebruikt, feestje
Minder goed nieuws is er echter voor de mast in de achtergrond: door deze inschakeling is de 90 jaar oude lijn richting Bressoux nu helemaal overbodig geworden en zal weldra gesloopt worden, het 5-koppig monster verliest daarmee de helft van zijn draden... De 70kV-post laat duidelijk zien hoe men vroeger en nu te werk gaat bij openluchtposten: vroeger bundelgeleiders als railstellen, tegenwoordig aluminium buizen. De kabel komende van de 150/70 transfo is nog niet verbonden met de rest. Dan verder naar Vottem: Hier zien we de, nu actieve, 70kV-lijn naar Ans. De betonpaal voor de aftak naar Tongeren is nu ook in gebruik. Vlakbij ligt de E313, bij het kruisen van de snelweg kruist het 150kV-draadstel ook het meest noordelijke 70kV-draadstel. De nieuwe dubbeldekkermast 19N is net geschilderd, een zeil moet beletten dat er al te veel verfresten in de natuur belanden. Tot slot enkele impressies van deze mooie nieuwe mast.
Mast 3 wordt nu een opstijgmast voor de lijn richting Lixhe. Dit was ooit de 3de mast in een lijnvak Ans-Vottem, de mastnummering op Awirs-Lixhe is altijd al en vreemde eend geweest, de lijn is immers in verschillende delen gebouwd en dat is aan de mastnummering te zien.
Voor de lijn richting Awirs/Gramme is een nieuwe eindmast gebouwd, 2B. Het houten beschermportiek staat nog over de weg onder de lijn richting Awirs. Van buitenaf ziet het 150kV-GIS er helemaal klaar uit, moet ook wel want Lixhe-Awirs kan niet eeuwig zonder stroom blijven zitten. Achteraan komen 3 transfos piepen: 2x 150/15 en 1x150/70. Een tweede 150/70 transfo is al gepland maar wordt later pas geïnstalleerd. Mast 31N van de gereactiveerde lijn richting Vottem wordt geschilderd, hoge masten in de buurt van snelwegen moeten immers voorzien zijn van de opvallende rood-wit schildering. Het bovenste gedeelte van de mast is al klaar, zo kan de spanning er al op terwijl er onderaan verder geschilderd wordt. Op de post zien we het: pantograafscheiders ingeschakeld dus we hebben spanning. Na 20 jaar wordt de oude lijn weer gebruikt, feestje
Minder goed nieuws is er echter voor de mast in de achtergrond: door deze inschakeling is de 90 jaar oude lijn richting Bressoux nu helemaal overbodig geworden en zal weldra gesloopt worden, het 5-koppig monster verliest daarmee de helft van zijn draden... De 70kV-post laat duidelijk zien hoe men vroeger en nu te werk gaat bij openluchtposten: vroeger bundelgeleiders als railstellen, tegenwoordig aluminium buizen. De kabel komende van de 150/70 transfo is nog niet verbonden met de rest. Dan verder naar Vottem: Hier zien we de, nu actieve, 70kV-lijn naar Ans. De betonpaal voor de aftak naar Tongeren is nu ook in gebruik. Vlakbij ligt de E313, bij het kruisen van de snelweg kruist het 150kV-draadstel ook het meest noordelijke 70kV-draadstel. De nieuwe dubbeldekkermast 19N is net geschilderd, een zeil moet beletten dat er al te veel verfresten in de natuur belanden. Tot slot enkele impressies van deze mooie nieuwe mast.
Re: Luik
Nu ik de foto's nog eens van wat dichter bekijk valt me iets op. De herbruikte lijn Ans-Vottem droeg ooit één draadstel 150kV, de isolatoren in de lijn waren daar dan ook op voorzien. Nu zie ik echter dat ook op de nieuwe mast en bij hoekmast 20 er bij de bretellering er rekening gehouden is met een 150kV-isolator.
Zo kan men in de toekomst, moest er een 2e draadstel 150kV op Ans-Bressoux nodig zijn, de lijn toch weer zonder al te veel werk op 150kV zetten.
Zo kan men in de toekomst, moest er een 2e draadstel 150kV op Ans-Bressoux nodig zijn, de lijn toch weer zonder al te veel werk op 150kV zetten.
Re: Luik
Nog een laatste bezoekje aan Ans begin deze maand. Intussen zijn alle hoogspanningslijnen aangesloten en lijkt het geheel in bedrijf te zijn.
De bestaande mast 3 en de nieuwe 2bis in de 150kV-lijn zijn nu eindmasten geworden. De ene is van bij de bouw al voorzien op deze functie, bij de andere kwam er wat creatiever denkwerk te pas. De 70kV-post, helemaal afgewerkt voor deze fase. Later komt er tussen de 2 velden van de linkse hoogspanningslijn nog een extra kabelveld komende van een 2e 150/70 transfo. Mast 31N van de nieuwe lijn Ans-Bressoux, nu helemaal geschilderd. Nog een blik op de 3 delen van de 70kV-post. Het 5-armig monster zal nu weldra een deel van zijn draden verliezen. Het 150kV-GIS is in dienst, maar er moet nog wat opgeruimd worden. De nieuwe 150kV-eindmast, door de lichte draaiing van de traversen kunnen de kabels gemakkelijk naar beneden afgespannen worden. Om de kabels van de oude mast naar beneden te leiden is er wat kunst- en vliegwerk nodig geweest, maar het lukt wel. Op de grond gaan de 150kV-lijnen over in kabels om het GIS binnen te lopen. Zo, dat was het wat de werken in Ans betreft. Ook al had het niet de grootte van Stevin of Brabo, het was wel een leuk projectje om gevolgd te hebben
De bestaande mast 3 en de nieuwe 2bis in de 150kV-lijn zijn nu eindmasten geworden. De ene is van bij de bouw al voorzien op deze functie, bij de andere kwam er wat creatiever denkwerk te pas. De 70kV-post, helemaal afgewerkt voor deze fase. Later komt er tussen de 2 velden van de linkse hoogspanningslijn nog een extra kabelveld komende van een 2e 150/70 transfo. Mast 31N van de nieuwe lijn Ans-Bressoux, nu helemaal geschilderd. Nog een blik op de 3 delen van de 70kV-post. Het 5-armig monster zal nu weldra een deel van zijn draden verliezen. Het 150kV-GIS is in dienst, maar er moet nog wat opgeruimd worden. De nieuwe 150kV-eindmast, door de lichte draaiing van de traversen kunnen de kabels gemakkelijk naar beneden afgespannen worden. Om de kabels van de oude mast naar beneden te leiden is er wat kunst- en vliegwerk nodig geweest, maar het lukt wel. Op de grond gaan de 150kV-lijnen over in kabels om het GIS binnen te lopen. Zo, dat was het wat de werken in Ans betreft. Ook al had het niet de grootte van Stevin of Brabo, het was wel een leuk projectje om gevolgd te hebben
Re: Luik
Nu Ans en de 150kV-verbinding tussen Gramme en Lixhe in dienst zijn kunnen de werken in het oosten van de stad beginnen. Uiteraard ging ik niet enkel naar de werfzone, maar verkende ik ook de rest van het net errond
Als eerste zien we mast 2 van de lijn Ougrée - Sart-Tilman. Samen met de hoogspanningspost van Ougrée zal deze lijn spoedig afgebroken worden.
De lijn was ooit deel van de lijn Bévercé - Ougrée uit 1929, die gebouwd werd om de hydro-elektriciteit uit de Ardennen tot bij de Luikse industrie te krijgen. Nu lijkt de 20MW die er in Heid-de-Goreux, Bévercé en Butgenbach opgewekt worden amper de moeite, maar 90 jaar geleden kon daarmee de halve stad voorzien worden. Dan een zicht op de andere lijn Ougrée - Sart-Tilman. Deze zal wel blijven bestaan na de afbraak van Ougrée, maar dan als onderdeel van een lijn Sart-Tilman - Tilleur. Deze lijn zal normaal gezien niet gebruikt worden, maar dient als hulpvoeding Nog enkele foto's van deze oude 70kV-lijn Ougrée - Sart-Tilman. Bij de volgende mast waren er blijkbaar stabiliteitsproblemen, Elia moest een muur bouwen om de grond op z'n plaats te houden. De muur is stevig onder handen genomen door graffiti-spuiters.
Maar wacht eens? Wat is er geschilderd? Cool Vandaag zijn beide draadstellen Ougrée - Sart-Tilman parallel verbonden, vroeger was de configuratie hier duidelijk anders. Hier kwamen de lijnen uit Sclessin, Ougée, Ougrée-Cockerill en Rimière samen, maar hoe ze juist verbonden waren is mij nog een raadsel.
Als eerste zien we mast 2 van de lijn Ougrée - Sart-Tilman. Samen met de hoogspanningspost van Ougrée zal deze lijn spoedig afgebroken worden.
De lijn was ooit deel van de lijn Bévercé - Ougrée uit 1929, die gebouwd werd om de hydro-elektriciteit uit de Ardennen tot bij de Luikse industrie te krijgen. Nu lijkt de 20MW die er in Heid-de-Goreux, Bévercé en Butgenbach opgewekt worden amper de moeite, maar 90 jaar geleden kon daarmee de halve stad voorzien worden. Dan een zicht op de andere lijn Ougrée - Sart-Tilman. Deze zal wel blijven bestaan na de afbraak van Ougrée, maar dan als onderdeel van een lijn Sart-Tilman - Tilleur. Deze lijn zal normaal gezien niet gebruikt worden, maar dient als hulpvoeding Nog enkele foto's van deze oude 70kV-lijn Ougrée - Sart-Tilman. Bij de volgende mast waren er blijkbaar stabiliteitsproblemen, Elia moest een muur bouwen om de grond op z'n plaats te houden. De muur is stevig onder handen genomen door graffiti-spuiters.
Maar wacht eens? Wat is er geschilderd? Cool Vandaag zijn beide draadstellen Ougrée - Sart-Tilman parallel verbonden, vroeger was de configuratie hier duidelijk anders. Hier kwamen de lijnen uit Sclessin, Ougée, Ougrée-Cockerill en Rimière samen, maar hoe ze juist verbonden waren is mij nog een raadsel.
Re: Luik
Dan komen we aan de lijn Seraing-Jupille. Dit was, begin jaren '60, de eerste 220kV-lijn die in België door Belgen gebouwd is, de lijn Jupille-Zukunft-Lutterade werd tijdens de oorlog immers door de Duitsers gebouwd.
Deze lijn verbond Jupille (en dus ook Bressoux) met het grote 150/70 kV station Rimière en de fabrieken in Seraing.
Onder de lijn zijn houten portieken gezet zodat er veilig aan de draden gewerkt kan worden. Deze werken zijn nodig omdat er ter hoogte van mast 27 een opstijgpunt komt. Het mastlichaan van mast 27 is behouden, maar er staat een splinternieuwe masttop op. Achter mast 24 van de 70kV-lijn Rimière - Sart-Tilman zien we de oude masttop liggen. De 70kV-lijn kan eventueel omgebouwd worden naar 150kV, maar gezien de keuze om deze kant van Luik met 220kV te voorzien zal dat waarschijnlijk nooit gebeuren. De oude 220kV-masttop. In Nevele hebben we al een nieuwe tijdelijke 380kV-mast van Elia aan het werk gezien, blijkbaar hebben ze ook in een 220-kV exemplaar geïnvesteerd.
De basisstructuur is duidelijk van een torenkraan geleend. De isolatoren doen dan weer aan de Stevin-lijnen denken. Closeup van de plek waar de aardgeleider vastzat aan de oude masttop. Eén van de mastarmen. Iets verderop komen we de 70kV-lijn Sart-Tilman - Ougrée weer tegen, mast 12 van deze lijn heeft nog niet zo lang geleden nieuwe isolatoren gekregen en zal, zoals hierboven al geschreven, voorlopig verder blijven leven als Sart-Tilman - Ougrée.
Op heel lange termijn, als er nog meer belasting van 70kV naar 150 en 220 wordt overgeheveld, zal deze lijn ook overbodig worden. Maar dat zal de eerste 10 jaar nog niet gebeuren. Nog een zicht op de driehoeksmasten van dat andere lijntje Sart-Tilman - Ougrée dat binnenkort afgebroken wordt. De stoere 220kV trekt er zich allemaal niet veel van aan en vormt een mooie achtergrond in deze bosrijke omgeving van de universiteitscampus. Vervolgens komen we aan de lijn Sart-Tilman Angleur. Omdat Angleur niet op het 150 of 220kV-net is aangesloten is deze 70kV-lijn stevig belast en zorgt hij dus ook voor redelijk wat verlies. Grote vermogens over oude 70kV-lijntjes is wat Elia zoveel mogelijk probeert af te bouwen, maar hier dus voorlopig nog niet.
hier zien we mast 10 die duidelijk veel jonger is dan de rest van de lijn. Heeft waarschijnlijk iets te maken met het bedrijventerrein dat hier in de jaren '90 is aangelegd. Een vrij recente mast die gebouwd is om zoveel mogelijk op de oude masten te lijken, dat geeft een uniek mastmodel.
Opvallend aan deze mast is trouwens de UGE (het mastrijnummer) dit is UL227, net zoals bij mast 12 van 2 foto's hoger. Dit is een duidelijk bewijs dat deze ooit één en dezelfde hoogspanningslijn vormden, wat ook het geval was voordat de post Sart-Tilman gebouwd werd. Dan komen we bij Sart-Tilman, op deze post staan 2 bescheiden transfo's van 20MVA. De belangrijkste bestaansreden van deze post is immers de grotere vermogens richting Ougrée, Angleur en Magotteaux te kunnen verschakelen. Omdat de post omringd is door grote hagen is het heel moeilijk deftige foto's te maken. Zicht op de 2 vertrekkende lijnen richting Ougrée en Angleur. Om de afstand van het getransporteerde vermogen op 70kV te beperken gaat Elia hier een 220/70 transfo plaatsen, in aftak op de 220kV-lijn die eerder deze post in beeld kwam.
Door deze transfo en 550m kabel kan de stroom vanuit Rimière op 220kV ipv 70kV komen (de 70kV-lijn blijft wel behouden als reserve-voeding) en kan de 220/70 transfo in Jupille samen met de lijn Jupille-Romsée afgebroken worden.
Een duidelijke rationalisatie van het net dus, maar wel jammer van de te verdwijnen 70kV-lijntjes. Hier zien we nog de eindmast van de lijn uit Rimière, die nu van hoofdvoeding naar hulpvoeding gedegradeerd gaat worden. Tot slot de lijn richting Magotteaux/Romsée. Het enige stukje van de oude lijn Ougrée-Bévercé dat niet op de slooplijst staat.
Deze lijn verbond Jupille (en dus ook Bressoux) met het grote 150/70 kV station Rimière en de fabrieken in Seraing.
Onder de lijn zijn houten portieken gezet zodat er veilig aan de draden gewerkt kan worden. Deze werken zijn nodig omdat er ter hoogte van mast 27 een opstijgpunt komt. Het mastlichaan van mast 27 is behouden, maar er staat een splinternieuwe masttop op. Achter mast 24 van de 70kV-lijn Rimière - Sart-Tilman zien we de oude masttop liggen. De 70kV-lijn kan eventueel omgebouwd worden naar 150kV, maar gezien de keuze om deze kant van Luik met 220kV te voorzien zal dat waarschijnlijk nooit gebeuren. De oude 220kV-masttop. In Nevele hebben we al een nieuwe tijdelijke 380kV-mast van Elia aan het werk gezien, blijkbaar hebben ze ook in een 220-kV exemplaar geïnvesteerd.
De basisstructuur is duidelijk van een torenkraan geleend. De isolatoren doen dan weer aan de Stevin-lijnen denken. Closeup van de plek waar de aardgeleider vastzat aan de oude masttop. Eén van de mastarmen. Iets verderop komen we de 70kV-lijn Sart-Tilman - Ougrée weer tegen, mast 12 van deze lijn heeft nog niet zo lang geleden nieuwe isolatoren gekregen en zal, zoals hierboven al geschreven, voorlopig verder blijven leven als Sart-Tilman - Ougrée.
Op heel lange termijn, als er nog meer belasting van 70kV naar 150 en 220 wordt overgeheveld, zal deze lijn ook overbodig worden. Maar dat zal de eerste 10 jaar nog niet gebeuren. Nog een zicht op de driehoeksmasten van dat andere lijntje Sart-Tilman - Ougrée dat binnenkort afgebroken wordt. De stoere 220kV trekt er zich allemaal niet veel van aan en vormt een mooie achtergrond in deze bosrijke omgeving van de universiteitscampus. Vervolgens komen we aan de lijn Sart-Tilman Angleur. Omdat Angleur niet op het 150 of 220kV-net is aangesloten is deze 70kV-lijn stevig belast en zorgt hij dus ook voor redelijk wat verlies. Grote vermogens over oude 70kV-lijntjes is wat Elia zoveel mogelijk probeert af te bouwen, maar hier dus voorlopig nog niet.
hier zien we mast 10 die duidelijk veel jonger is dan de rest van de lijn. Heeft waarschijnlijk iets te maken met het bedrijventerrein dat hier in de jaren '90 is aangelegd. Een vrij recente mast die gebouwd is om zoveel mogelijk op de oude masten te lijken, dat geeft een uniek mastmodel.
Opvallend aan deze mast is trouwens de UGE (het mastrijnummer) dit is UL227, net zoals bij mast 12 van 2 foto's hoger. Dit is een duidelijk bewijs dat deze ooit één en dezelfde hoogspanningslijn vormden, wat ook het geval was voordat de post Sart-Tilman gebouwd werd. Dan komen we bij Sart-Tilman, op deze post staan 2 bescheiden transfo's van 20MVA. De belangrijkste bestaansreden van deze post is immers de grotere vermogens richting Ougrée, Angleur en Magotteaux te kunnen verschakelen. Omdat de post omringd is door grote hagen is het heel moeilijk deftige foto's te maken. Zicht op de 2 vertrekkende lijnen richting Ougrée en Angleur. Om de afstand van het getransporteerde vermogen op 70kV te beperken gaat Elia hier een 220/70 transfo plaatsen, in aftak op de 220kV-lijn die eerder deze post in beeld kwam.
Door deze transfo en 550m kabel kan de stroom vanuit Rimière op 220kV ipv 70kV komen (de 70kV-lijn blijft wel behouden als reserve-voeding) en kan de 220/70 transfo in Jupille samen met de lijn Jupille-Romsée afgebroken worden.
Een duidelijke rationalisatie van het net dus, maar wel jammer van de te verdwijnen 70kV-lijntjes. Hier zien we nog de eindmast van de lijn uit Rimière, die nu van hoofdvoeding naar hulpvoeding gedegradeerd gaat worden. Tot slot de lijn richting Magotteaux/Romsée. Het enige stukje van de oude lijn Ougrée-Bévercé dat niet op de slooplijst staat.
Laatst gewijzigd door Shrek op 03 jan 2021 01:44, 2 keer totaal gewijzigd.
Re: Luik
We hebben al veel Luik gehad, maar we zijn nog niet klaar. Vandaag gaan we naar de Luikse voorstad Flémalle, meer bepaald de wijk Les Awirs, genoemd naar het gelijknamige riviertje dat er in de Maas vloeit.
Op deze plaats werd in 1951 een steenkoolcentrale geopend. De bedoeling van deze "supercentrale" van 110MW was om de elektriciteitsproductie in de stad te centraliseren. Niet langer zou elke fabriek zijn eigen centrale nodig hebben (eventueel met elkaar verbonden, maar niet met de bedoeling op grote schaal elektriciteit uit te wisselen). Oorspronkelijk was de centrale verbonden met de stad door 3 70kV-hoogspanningslijnen. Later kwamen er nog 3 eenheden op steenkool en aardgas bij die het totale vermogen tot 670MW deden stijgen. Dat krijg je uiteraard niet op 70kV afgevoerd, dus werd er 150kV en later zelfs 220kV aangelegd naar de centrale. De aanwezigheid van de Maas zorgt dat dit een ideale locatie was voor een centrale, makkelijke aanvoer van steenkool en voldoende koelwater voorhanden. Vandaag zijn de 3 oudste steenkool eenheden gesloten alsook eenheid 5, een gascentrale zonder STEG. De elektriciteitsproductie is overgenomen door de 470MW STEG-centrale in Seraing, 5 km verderop. In Awirs draait enkel eenheid 4 nog, dit is een tot biomassa omgebouwde ex-steenkool brander van 80MW. Omdat deze ombouw een snelle uitstap uit de steenkool toeliet en toch een flexibele opwek verzekerde subsidieerde de overheid de ombouw èn garandeerde ze 20jaar lang dure groene stroomcertificaten. De biomassa zijn in dit geval houtresten van de Canadese hout-industrie die per schip worden aangevoerd. Hoewel de houtcyclus in principe CO2-neutraal is, zijn er steeds meer stemmen die stellen dat het gehele plaatje inclusief transport over de oceaan vervuilender is dan een moderne gascentrale. Zicht op de branders van eenheid 4 en 5, enkel de rechtse werkt nog. Steenkool is vies spul, de verbranding levert luchtvervuiling (stikstofverbindingen, zwavelverbindingen en fijn stof) maar ook de assen zijn een groot probleem. Jarenlang werden de assen van de centrale gedumpt op een plek vlakbij het dorpje Awirs. Vandaag is die berg assen instabiel geworden en wordt hij afgegraven, via een 2 kilometer lange transportband worden de assen naar de Maas gebracht waar deze laadinstallatie ze in schepen dumpt die ze weer naar verwerkingsinstallaties brengen.
Het is dus echt niet enkel kernenergie dat voor afval zorgt dat decennia later nog voor problemen zorgt Genoeg over de centrale, tijd voor hoogspanning. We beginnen met de 220kV-lijn Awir-Le Val, de naam van het hoogspanningsstation aan de STEG-centrale van Seraing. Deze lijn is de nieuwste hier in de buurt en werd begin jaren '90 gebouwd om de 470MW STEG-centrale in het net in te lussen. Al in de jaren '90 deden mensen moeilijk over het overspannen van hun huizen en fabrieken, daarom werd gekozen voor een traject pal langs het water, het jaagpad loopt zelfs onder de masten door. Links zien we de mastjes van de oorspronkelijke 3 lijnen naar de centrale, uit begin jaren '50. Daarachter de 150kV en bovenlangs gaat de 220kV. De oude 70kV-lijntjes komen aan op een betonnen portiek, links daarvan zien we een 150-kV mast uit de jaren '60. Deze lijn is, als nagenoeg enige in het land, uitgevoerd met stalen buizen ipv. profielen. Hierdoor kan het vakwerk veel opener, maar de kostprijs voor bouw en onderhoud zijn veel hoger. Vermoedelijk is het daarom bij deze ene lijn Awirs-Rimière gebleven. Sinds enkele jaren is deze lijn spanningsloos. Helemaal links zien we de 220kV-lijn Rimière-Awirs. Deze begon in de jaren '70 zijn leven als 150kV-verbinding maar werd later omgebouwd tot 220kV. Links op de volgende foto zien we de 70kV-lijn richting Ampsin-Neuville, met daarachter de 220kV-post. Deze post werd in 2005 gebouwd, tot dan stond er enkel een 220/150kV transfo in harde aftak. Met de grote ombouwwerken in Ans vorig jaar (zie hoger in dit topic) was de 150kV in dit deel van de stad een tijdje uitgeschakeld. Hiervan heeft men gebruik gemaakt om de 150kV-post van Awirs compleet te vernieuwen. Links op de foto zien we een nieuw opstijgpunt dat toen gebouwd is, net als de lijn Ans-Gramme die nu niet meer ingelust is in Awirs. Nog een zicht op de 220kV-post en de vertrekkende 70,150 en 220kV-lijnen. Dan nog de splitsingsmast 30, links de 220kV Le Val-Awirs, rechts Le Val-Rimière. Tussen het maken van deze foto's en het plaatsen hier is bekend gemaakt dat de centrale van Awirs midden volgend jaar dichtgaat. De overheid heeft besloten biomassa niet langer te subsidiëren waarna de uitbater berekende dat het voor hem dan niet meer rendabel is. Na bijna 70 jaar elektriciteitsproductie eindigt hier volgend jaar dus het verhaal van wat ooit één van de grootste centrales van het land was.
Op deze plaats werd in 1951 een steenkoolcentrale geopend. De bedoeling van deze "supercentrale" van 110MW was om de elektriciteitsproductie in de stad te centraliseren. Niet langer zou elke fabriek zijn eigen centrale nodig hebben (eventueel met elkaar verbonden, maar niet met de bedoeling op grote schaal elektriciteit uit te wisselen). Oorspronkelijk was de centrale verbonden met de stad door 3 70kV-hoogspanningslijnen. Later kwamen er nog 3 eenheden op steenkool en aardgas bij die het totale vermogen tot 670MW deden stijgen. Dat krijg je uiteraard niet op 70kV afgevoerd, dus werd er 150kV en later zelfs 220kV aangelegd naar de centrale. De aanwezigheid van de Maas zorgt dat dit een ideale locatie was voor een centrale, makkelijke aanvoer van steenkool en voldoende koelwater voorhanden. Vandaag zijn de 3 oudste steenkool eenheden gesloten alsook eenheid 5, een gascentrale zonder STEG. De elektriciteitsproductie is overgenomen door de 470MW STEG-centrale in Seraing, 5 km verderop. In Awirs draait enkel eenheid 4 nog, dit is een tot biomassa omgebouwde ex-steenkool brander van 80MW. Omdat deze ombouw een snelle uitstap uit de steenkool toeliet en toch een flexibele opwek verzekerde subsidieerde de overheid de ombouw èn garandeerde ze 20jaar lang dure groene stroomcertificaten. De biomassa zijn in dit geval houtresten van de Canadese hout-industrie die per schip worden aangevoerd. Hoewel de houtcyclus in principe CO2-neutraal is, zijn er steeds meer stemmen die stellen dat het gehele plaatje inclusief transport over de oceaan vervuilender is dan een moderne gascentrale. Zicht op de branders van eenheid 4 en 5, enkel de rechtse werkt nog. Steenkool is vies spul, de verbranding levert luchtvervuiling (stikstofverbindingen, zwavelverbindingen en fijn stof) maar ook de assen zijn een groot probleem. Jarenlang werden de assen van de centrale gedumpt op een plek vlakbij het dorpje Awirs. Vandaag is die berg assen instabiel geworden en wordt hij afgegraven, via een 2 kilometer lange transportband worden de assen naar de Maas gebracht waar deze laadinstallatie ze in schepen dumpt die ze weer naar verwerkingsinstallaties brengen.
Het is dus echt niet enkel kernenergie dat voor afval zorgt dat decennia later nog voor problemen zorgt Genoeg over de centrale, tijd voor hoogspanning. We beginnen met de 220kV-lijn Awir-Le Val, de naam van het hoogspanningsstation aan de STEG-centrale van Seraing. Deze lijn is de nieuwste hier in de buurt en werd begin jaren '90 gebouwd om de 470MW STEG-centrale in het net in te lussen. Al in de jaren '90 deden mensen moeilijk over het overspannen van hun huizen en fabrieken, daarom werd gekozen voor een traject pal langs het water, het jaagpad loopt zelfs onder de masten door. Links zien we de mastjes van de oorspronkelijke 3 lijnen naar de centrale, uit begin jaren '50. Daarachter de 150kV en bovenlangs gaat de 220kV. De oude 70kV-lijntjes komen aan op een betonnen portiek, links daarvan zien we een 150-kV mast uit de jaren '60. Deze lijn is, als nagenoeg enige in het land, uitgevoerd met stalen buizen ipv. profielen. Hierdoor kan het vakwerk veel opener, maar de kostprijs voor bouw en onderhoud zijn veel hoger. Vermoedelijk is het daarom bij deze ene lijn Awirs-Rimière gebleven. Sinds enkele jaren is deze lijn spanningsloos. Helemaal links zien we de 220kV-lijn Rimière-Awirs. Deze begon in de jaren '70 zijn leven als 150kV-verbinding maar werd later omgebouwd tot 220kV. Links op de volgende foto zien we de 70kV-lijn richting Ampsin-Neuville, met daarachter de 220kV-post. Deze post werd in 2005 gebouwd, tot dan stond er enkel een 220/150kV transfo in harde aftak. Met de grote ombouwwerken in Ans vorig jaar (zie hoger in dit topic) was de 150kV in dit deel van de stad een tijdje uitgeschakeld. Hiervan heeft men gebruik gemaakt om de 150kV-post van Awirs compleet te vernieuwen. Links op de foto zien we een nieuw opstijgpunt dat toen gebouwd is, net als de lijn Ans-Gramme die nu niet meer ingelust is in Awirs. Nog een zicht op de 220kV-post en de vertrekkende 70,150 en 220kV-lijnen. Dan nog de splitsingsmast 30, links de 220kV Le Val-Awirs, rechts Le Val-Rimière. Tussen het maken van deze foto's en het plaatsen hier is bekend gemaakt dat de centrale van Awirs midden volgend jaar dichtgaat. De overheid heeft besloten biomassa niet langer te subsidiëren waarna de uitbater berekende dat het voor hem dan niet meer rendabel is. Na bijna 70 jaar elektriciteitsproductie eindigt hier volgend jaar dus het verhaal van wat ooit één van de grootste centrales van het land was.