HoogspanningsNet Forum

Waarom eigenlijk worden hoogspannings vakwerkmasten nog steeds geschroefd? Vakwerk constructies van bv hijskranen lijken mij goed vergelijkbaar met hs-masten maar die worden altijd gelast. Alleen waar de onderdelen gedemonteerd moeten kunnen worden (bv tbv transport) gebruikt men nog flens/schroefverbindingen. Hs-masten daarentegen hoeven na de opstelling (bijna) nooit verplaatst te worden, dus is schadevrij demonteren geen vereiste. Waarom worden dan toch schroefverbindingen toegepast?

Een aftrap. Ik heb geen verstand van lassen maar neem aan dat de sterkte niet verschilt van boutverbindingen. Zowel bij elektrisch lassen als bij lassen met gassen heb je kabels en slangen nodig. Een heel gedoe dus. Met bouten heb je een of twee goeie (ratel)sleutels nodig. Een las is definitief, met boutverbindingen kun je eerst delen 'los-vast' in elkaar zetten (op basis van een optimale bout-gatspeling), om vervolgens alles definitief vast te draaien.
Ik vind die bouten - vooral als je tegen de koppen aankijkt - best wel stoer. Het zou een absolute ramp zijn als een waarheidsgetrouwe student-modelbouwer die 2 mm-boutjes niet meer nodig zou hebben, en dus maar aan kratten bier gaan besteden!

Ik denk ook nog dat het goedkoper is. Een goede lasser is vrij prijzig, daarnaast zal je alle lassen goed moeten controleren op scheurtjes om zeker te weten dat er geen zwakke plekken in zitten.

Bij hoge gebouwen wordt het stalen skelet steeds gelast. Dat is een redelijk ingewikkelde klus en neemt veel tijd in beslag. Als je dat met hoogspanningsmasten zou moeten doen kan je het vergeten een mast op een voormiddagje ineen te zetten.

Beste allen,

Lassen vereist niet alleen vakmanschap van diegene die last maar ook nog eens speciale condities waaronder er gelast kan worden. Lassen in de openlucht is niet echt een optie omdat de beschermgassen rondom de lasvlam heel snel worden weggeblazen door een zuchtje wind en daardoor het smeltbad vervuild raakt.

Niet voor niks zie je hele tentconstructies verrijzen rond de plekken waar gelast moet worden bij het samenstellen van constructiedelen in het veld. Ook de pijpenlassers, denk aan gas of olieleidingen, hebben vaak een tent waarin ze werken.

Boutverbindingen (het woord schroef wordt niet gebruikt in de staalbouw) worden bij hoogspanningsmasten puur toegepast vanwege economie. De mast kan zeer goedkoop worden geproduceerd omdat er heel weinig fabricagestappen zijn: de gewalste hoeklijnen worden in een automatische boor- zaagstraat direct vanuit de tekening op maat gezaagd en van gaten voorzien. Dan gebundeld op transport naar de verzinkerij en dan naar de bouwplaats. Samenstellen gaat ook relatief makkelijk en controleerbaar door de bouten aan te draaien. Vanwege de omvang zijn sowieso boutverbindingen nodig bij de delingen.

Lassen komt wel voor waar het ook anders zou kunnen: denk maar eens aan de kruisvormige profielen van de randstaven van de zwaarste hoekmasten, bijvoorbeeld Zwolle-Meeden. Lassen was ook gebruikelijk vroeger bij het voetplaatdetail op de fundering, zelfs bij de naoorlogse masten komt dit al voor. Bijvoorbeeld Nijmegen - Apeldoorn.

De in de afbeelding getoonde tenten zijn niet bedoeld voor het lassen aan constructies.

Deze tenten zijn bedoeld voor het maken van de kabeleindsluitingen van de hoogspanningskabels.
De temperatuur in de tenten dient minimaal een x aantal graden te zijn om het vullen van de eindsluitingen met olie beter te kunnen uitvoeren.

Uiteraard is vervuiling op de geschilde kabel ook niet wenselijk.